Hanoi en Halong Bay

De bus vanuit Sapa bracht ons naar de rand van het oude Hanoi. Het hotel ligt midden in de oude wijk. Eindelijk de laatste kaarten verstuurd en sneeuwstormen voor mijn moeder gevonden. De oude wijk is wel heel druk met verkeer, vooral motoren. De straten staan vol met geparkeerde exemplaren, zodat het trottoir meer lijkt op een parkeerplaats dan een voetpad. Je loopt dan ook een groot deel op de rijbaan. Hanoi is nog min of meer opgebouwd uit gildenwijken: de juweliers bij elkaar, de kledingwinkels bijeen, de ijzerhandelaren, de speelgoedwinkels, de uitvaartondernemers en de restaurants. Het duurde dus even eer we lunch gevonden hadden. Een lokaal restaurant met 1 gerecht op de menukaart: soep met flinke gehaktballen, groente, mie en loempia’s. De loempia’s hier zijn wat anders dan de gefrituurde of die van rijstpapier. De buitenste laag is een soort dunnen omelet, die dan weer gefrituurd wordt.
Na de lunch stond Ho Truc Bach op het programma. Die is een klein meer waar de lokale bevolking recreëerd, joggen, yoga, bewegen op muziek, schaken of de hond uitlaten. Er is een tempel met een pagode en een lokale markt. Op de terugweg was een geluidswal omgetoverd tot kunst, door er een kilometer lang mozaïek van te maken. Ook was daar eindelijk het straatje met de restaurants, vlakbij het hotel, alleen nét een andere zijstraat.

De volgende dag zijn in de ochtend alle “verplichte” bezienswaardigheden gedaan: de vlaggentoren, de Tempel van de Literatuur, de Pagode op één pilaar, het wisselen van de wacht bij het graf van Ho Chi Min (de lokale Lenin), de Citadel en de oudste tempel van de stad. Met name bij het mausoleum kon je nog goed merken dat Vietnam een communistisch land is.
De middag was ingeruimd voor een wandeling uit de Lonely Planet door de oude stad. De indeling in verschillende gilden werd nog duidelijker. Er waren ook enkele tempels en de kathedraal (met een mogelijke kerstkaart). Het hoogtepunt was een woonhuis met een eigen tempel. Eerst een smal gangetje door, dan een trap op en dan sta je ineens in één van de meest verbluffende tempels, die ik in Vietnam gezien heb. Na het avondeten een rondje langs het tweede meer To Hang Trong, waar zich ongeveer hetzelfde afspeelde als bij het eerste meer.

Woensdag was er een excursie naar Halong Bay. De gids die ik in de Mekong-delta had, had gezegd, dat een eendaagse tour beter was dan een tweedaagse, dat het om half zes donker wordt en de meerwaarde van overnachten op een boot niet veel zou toevoegen. Dus heb ik een toer uitgezocht met een lande vaarroute van zes uur. Ook hoefde ik verder niet al te veel vragen van een toer, want het zou toch erg druk zijn. Om 8 uur stond de bus voor de deur en kwart voor twaalf waren we bij de haven, drie uur met een stop van een half uur bij een plek waar alle kunstvormen, etenswaren en andere souvenirs uit heel Vietnam te koop waren.
Halong Bay is een baai met een grote hoeveelheid eilanden, die hoog boven de zeespiegel uittorenen. De hele dag voeren we tussen deze eilanden door. We bezochten er drie. De eerste met de Fantastische grot (zeg nou zelf, dat klinkt toch niet in het Nederlands, Fantastic Cave, dus). Aardig, maar ik had al mooiere gezien deze reis, de tweede waar we onder een boog door kano’den naar een soort binnenzee (zee-kajakken had dus van mijn bucketlist gekund, als zoiets er al had opgestaan). Het derde eiland, genoemd naar een Russische generaal, kon worden beklommen, met een uitzicht over de baai als beloning. Pas op dat moment merkte je hoeveel boten er waren. Gevolg was dus in file de berg op. Inderdaad een privé-tour had hier niets aan veranderd. De zonsondergang was erg mooi met al die eilanden. Daarna weer drie uur terug, plus een pauze bij dezelfde toeristenval.

Gisteren  was het de bedoeling om twee tempels en twee musea te bezoeken. De eerste tempel ging prima. De tweede tempel was om 12 uur gesloten. Datzelfde gold voor het eerste museum. Ze hebben hier lange lunchpauzes van half 12 (of zelfs vanaf 11 uur) tot half twee (of twee uur). Bij de tempel was wachten zinloos. Bij het Natuurhistorisch Museum gaf dat mooi de tijd om te lunchen. Dat werd de mensa. Voor 30.000 VND, dat is 60 eurocent werd een heel fatsoenlijke maaltijd geserveerd met soep, rijst, groente, vis, kip en eend. Het museum was klein, maar niet slecht. Het begon met een goede ‘Tree of live’ en een heel fatsoenlijk overzicht van de geologische periodes met bijbehorende fossielen en ontwikkelingen. Het tweede museum was het etnografische museum. Dit liet museum had een mooi overzicht van alle etnische groepen in Vietnam en dat zijn er heel erg veel. Buiten was een klein openluchtmuseum met enkele kenmerkende bouwstijlen. Het avondeten was weer bij Koto, het trainingsrestaurant, waar ik ook in Ho Chi Min was geweest. Wederom heerlijk gegeten.
De laatste dag was vrij rustig. Mijn reis heb ik (tip van Myriam) afgesloten met een kookklas. Ik weet nu hoe je bananenbloemsalade moet maken, alleen zal het lastig worden om op de markt een bananenbloem te kopen.
Nu zit ik op het vliegveld van Hanoi. Het was een bijzondere reis. Het wordt een zwaar afscheid, terug naar het leven in Nederland, waar familiedag, Dahina en ArcGis. Leuk dat je hebt meegelezen en graag tot een volgende keer.