Bangkok

Na mijn verjaardag zal niemand meer verbaasd zijn dat ik aan de andere kant van de wereld zit. Dit is de avond van mijn derde en laatste dag in Bangkok. De vliegreis geen heel voorspoedig. Er was een half uurtje vertraging, maar we hadden wind mee, dus we vlogen toch nog sneller. Er is een hoop veranderd in Bangkok. Het nieuwe vliegveld heeft een treinverbinding met de stad en ook is er een metro. Het WTC, waar we met de Jamboree tegenover sliepen, heeft zich verdriedubbeld en ook het hotel stond er niet meer. Onder de Skytrain ligt een wandelpromenade. Het is dat de Erawan-schrijn er nog lag anders had ik sterk aan mezelf getwijfeld.

De eerste dag ging dus vrij soepel. Een dingetje ging niet helemaal lekker. Geld pinnen. Dat de eerste ATM het niet doet is niet vreemd, maar na de tiende ga je jezelf toch vragen stellen. Wat is er aan de hand? De dame aan het loket zei dat ik maar contact met mijn bank moest opnemen. Maar thuis deed alles het nog gewoon.  Wacht even … thuis, dit is niet thuis! Ik was vergeten mijn pas op wereld te zetten. Dat zou 24 uur duren, maar ik had gelukkig cash geld.

Bij mijn hotel kreeg ik meteen een kamer en niet veel later trok ik de stad in. Met de metro naar het eind, dan lopen naar de rivier en een boot naar Wat Arun was het idee. Maar na driehonderd meter liep ik tegen Wat Tramit aan. Die stond ook op mijn lijstje. In 1999 was dit een kleine obscure tempel met een grote gouden Boeddha. Die Boeddha was er nog steeds maar de tempel had plaats gemaakt voor een hagelwitte tempel met veel bladgoud. Wat een verschil!

Wat Arun is gedecoreerd met oude borden, de zeevaarders als ballast mee terugnemen op de reis naar Bangkok. Het is een bijzonder gezicht. Helaas stond de centrale pagode in de steigers,  maar het was nog steeds leuk om er rond te lopen. De boot bracht me weer naar de overkant.  Ik kwam uit bij het koninklijk paleis. Hier viel het echt op dat iedereen in het zwart was gekleed. Verder was dat niet echt opgevallen, maar hier wel. De koning is half oktober overleden en nog steeds is de halve stad getooid in rouwtooi, met zwart-witte banieren en grote posters van de koning. De drukke verkeersader om het paleis is afgezet. Zoiets als midden op de Dam staan en dan vogels horen fluiten . Geen verkeer, stilte. Onbeschrijfelijk als je de drukte van de stad I gedachten houdt.

De tuktuk terug naar het hotel deed er vanwege de file bijna een uur over. Dat had lopend waarschijnlijk ook gelukt. De omgeving van het hotel was totaal veranderd. Ik zit op een paar 100 meter van de avondmarkt in Patpong. Het is er een drukte van je welste. Maar er 8s nog wel wat te doen ’s avonds.

Vrijdag ben ik naar de Botanische tuin van Bangkok geweest. Dat bleek nog een hele onderneming. De eerste twee tuktuk’s wilde me niet eens meenemen. De derde zou Dat voor 400 Baht wel doen. Maar na 2km zette hij me toch aan de kant. Nu was dat precies bij de Hindoetempel, die nog op mijn lijstje stond, dus stapte ik gedwee uit. Ik moest maar een taxi nemen. Ook die vonden het moeilijk. Ver weg, overkant van de rivier, buiten de stad … uiteindelijk bracht iemand me er toch heen, voor nog geen 150 Baht. Bij de ingang van het park waren fietsen te huur. Dus om het lopen te verminderen huurde ik een fiets. Het park was mooi, maar meer een ecologische wandeling dan een botanische tuin. Er waren wel een paar bordjes met namen, maar het was vooral gericht op het bijbrengen van enkele ecologische basisprincipes.  Wel zag ik een mooie Indische varaan,  dus dat was er leuk. Op de fiets ben ik het hele schiereiland rondgefietst. Een lunch in een klein koffiebarretje en verder genieten van kleine paadjes door de rabbatdelen van de uiterwaarden van de rivier. Dit fietspad was hoog aangelegd, zodat je je hoogwater toch door het gebied kon rijden. Ze noemden het eco-bike, fietsen door de lokale gemeenschap. Het bos was een soort combinatie tussen maquis en griend. De akkertjes, met palmbomen, lagen op de hogere delen tussen de sloten. De hele dag gefietst in de groene long van Bangkok met vooral lintbebouwing langs de weg en verspreide huizen langs het fietspad.

De terugweg begon achterop een motortaxi,  die me naar het dichtstbijzijnde dorp bracht. Van daar nam ik een taxi terug. We namen de tolweg want dat zou minder druk zijn dan dwars door de stad. In de ochtend was dat zeker waar, maar nu deed ik meer dan een uur over een rit van 20 km.

Gisteren, zaterdag, heb ik een bezoek gebracht aan Chatuchak,de grote weekendmarkt, volgens de folder de moeder aller markten. Het is een soort Action ter grootte van het centrum van Wageningen.  Allerlei kleding, keukenartikelen, boeken, toeristische prullaria en natuurlijk veel eettentjes. De boerenmarkt aan de overzijde van de Skytrain vond ik leuker. Ze hadden er veel mooie orchideeën en Tillandsia’s. Vervolgens door het park naar de vlindertuin gelopen. Daar heb ik uitgebreid geoefend met mijn nieuwe camera. Ik moet nog erg wennen dat ik voor een plantje juist afstand moet nemen en niet te dicht bij moet komen.  Op de weg terug kwam ik langs het WTC.  Hier lag in 1999 ons hotel tegenover.  Het gebied is helemaal herontwikkeld. Aan de achterzijde van het WTC is nog zo’n complex weggelegd en onder de Skytrain ligt een wandelpromenade. Het is dat de Erawan-schrijn er nog lag anders had ik sterk aan mezelf getwijfeld. De Erawan-schrijn was druk als vanouds. Je kon er tegenwoordig ook je gebeden laten ondersteunen met zang en dans. Er was al meer dan 1,6 miljard Baht aan giften opgehaald. Dat is zo’n 400 miljoen euro. ’s Avonds heb ik gegeten bij Jim Thompson. Niet goedkoop, maar wel erg lekker. Ook heb ik daar het grootste deel van deze blog geschreven. Tot slot nog een bezoek gebracht aan dé gaydisco, die naast de deur bleek te zitten.  Groot (drie verdiepingen), druk en veel stroboscopische effecten.

Nu zit ik op het oude internationale vliegveld voor mijn transfer naar Myanmar. Waarom Myanmar? Er zijn twee redenen. Ongeveer een half jaar geleden zag ik de foto’s van Bagan van Elsemarie. Dat zag er heel gaaf uit.

De tweede reden is van heel lang geleden, toen ik een jaar of vijf was.Mijn vader had met de benzine van zijn brommer een plaatjesalbum gespaard van Shell. Er zaten 3D-plaatjes in en voorop het boek stond een grote gouden tempel. Heel exotisch en zo ver weg. Nu weet ik dat deze tempel Schwedagon pagode heet en in Yangon (voorheen Rangoon) in Myanmar (voorheen Birma) staat. Deze tempel wordt het eerste doel van mijn reis.

Een flesje orchidee

Op de valreep nog een laatste bericht.
Ik moest mijn vlucht bevestigen en inchecken en heb nog wat tijd over, dus kan ik jullie van de laatste dagen op de hoogte brengen. Ik vertrok zoals gepland om 8 uur uit Laos en een gammel bootje bracht ons naar de overkant van de Mekong, naar Thailand. Ik heb nu een 15-dagen visum, maar dat is lang genoeg om thuis te komen.

Opvallend met Laos was dat het er meteen veel schoner (lees: minder zwerfvuil) en georganiseerder was. Het ziet er allemaal meteen een heel stuk georganiseerder uit, zelfs in het klein plaatsje langs de Mekong. De bus naar Chang Mai ging redelijk voorspoeding, als duurde die wel langer als gepland, maar dat is het eigenlijk overal. Dus om kwart voor vier stond ik om het station van Chang Mai om voor de volgende dag een plaatsje te boeken in de trein naar Bangkok.

Maar helaas, helaas: alles was vol, niet alleen de twee nachttreinen, maar ook de dagtrein. Geen enkele plaats was beschikbaar. Na wat wikken en wegen, de bus overwegende, besloot ik dan de dagtrein van de tiende maar te nemen. Dus dan zou ik twee nachten in Chang Mai zijn in plaats van een.

Toen door naar het hotel wat ik had uitgezocht. Maar helaas, helaas: vol. Er was een tweede keus, een hotel uit de Spartacus-guide, en ik heb ze laten bellen en daar was nog plek. Het was een heel mooi hotel en er wapperde vrolijk de regenboogvlag, met de mooiste badkamer die ik (behalve in het vijfsterren hotel in Cambodja) ooit heb gehad. En de prijs was redelijk: 20 euro.

Na een verfrissende douche ben ik de stad ingegaan. Ik had het restje van het bloemenfestival (vandaar de drukte in het andere hotel) en vond de flessen met orchideeen waar Lidia het over had. Ik heb drie soorten gekocht, maar snapte nog niet helemaal wat ik ermee moest doen ;-). Verder ben ik de nachtmarkt opgegaan en ben begonnen het inkopen. T-shirt voor Iris, kussen voor Laura, Boeddha’s voor de jarigen. Kortom flink geld uitgegeven.

De volgende ochtend ben ik op advies van de manager van het hotel naar een kleermaker gegaan en heb een zijden blouse laten maken. Donkerblauw met draken. Ziet er heel chique uit. Dan heb ik tenminste iets te dragen op mijn verjaardag. Daarna ben ik aan de min of meer verplichte ronde van tempels door de stad gegaan.

Chang Mai is een oude stad en heeft dus veel tempels. Ik heb er hele mooie gezien. Er was ook een boeddha en afhankelijk van de lichtval had het zijn ogen open of dicht en lachte het breed of tevreden of had een strenge mond. Heel grappig om te zien.

’s Middag heb ik de ronde van tempels aan de buitenrand van de stad gedaan, waaronder een complex uit 1477. Ook ben ik naar de bloemenmarkt geweest. Daar hadden ze hele mooie orchideeën, er waren er zelfs met bloemen van bijna 20 cm! Ik kon de verleiding niet weerstaan en kocht twee Tillandsia’s en nog een fles orchissen. Ook kreeg ik er een goed uitleg bij. In elke fles zitten zo’n 25 plantjes. Die moet je eruit halen en met wat mos op schors vastmaken. Dan dagelijks besproeien en ze gaan groeien en groot worden. Ik heb dus nu zo’n 100 orchideeën, dus kan ik iedereen die wil er wel eentje kado doen. Ik zal zorgen dat ik er volgende weekend genoeg op voorraad heb.

’s Avonds was er een boeddistisch feest. Ik ben bij drie tempels, vlak bij elkaar geweest. Bij de eerste overgoten ze een groene glazen Boeddha met limonade. Bij de tweede baadde een Boeddha in honderden kaarsen en bij de derde liepen mensen in processie rondom de grote chedi en werden van ingezameld goud, drie Boeddha beelden gegoten. Kortom, doordat ik de trein zou missen had ik er een religieuze feestdag bij.

De trein was een ramp. In plaats van 12 uur, duurde het 13,5 uur en ik was beroerd: iets verkeerd gegeten, dus buikpijn en diarree en door de airco’s die in Thailand overal zijn heb ik ook een kou te pakken. Dus hoestte en snotterde ik de hele tijd. Dat laatst is nu bijna over, en doordat ik in Bangkok alleen maar echt veilige dingen heb gegeten (heel fout, maar je moet wat: pizza, Burger King) is mijn buik redelijk tot rust gekomen.

Het hotel in Bangkok is zoals verwacht erg mooi, maar dat mag ook wel, ik betaal Nederlandse prijzen. Desondanks heb ik besloten om vandaag de hele dag bij te boeken, dat ik niet nu als een gek naar het hotel moet en de komende 12 uur dakloos door de stad moet zwerven totdat om middernacht de taxi me naar het vliegveld brengt.

Het hotel ligt vlak bij de nachtmarkt, dus daar ben ik heen gegaan. Veel minder CD’s en DVD’s als vorige keer en ook T-shirts voor kinderen zijn moeilijk te vinden. Ik moet vandaag nog voor Raymond en Thijs een shirt scoren.

Gisteren ben ik naar het voormalig WTC gegaan (de naam hebben ze verandert vanwege de aanslag in Amerika). Het was er erg veranderd. Met moeite vond ik het restaurant waar ze fantastische Chrysanthemum Icetea schonken terug. Maar het goede nieuws is: je kunt het in poedervorm gewoon in de supermarkt kopen, dus dat heb ik meteen gedaan.

Daarna ben ik naar het postkantoor geweest en heb voor Pieter alles van na 2004 gekocht wat beschikbaar was. Te voet ben ik toen China Town ingegaan. Ik vond er een fantastisch theewinkeltje, waar ik me behoorlijk heb uitgeleefd en meteen ook maar een half onsje van de duurste thee die ze in huis hadden gekocht. Dat soort dingen zijn hier voorhanden en (redelijk) betaalbaar, maar in Nederland, (als je het al kunt krijgen) onbetaalbaar. Op het eind van de dag nog even de liggende Boeddha bezocht. Die blijf ik toch bijzonder vinden.

Vandaag ga ik dus nog een staartje kadootjes kopen en verder nog even naar de Scout Shop, verder inpakken en dan om middernacht de taxi naar het vliegveld. Nu ga ik van de 20 graden shopping mall weer de hitte van bangkok in. ’s Avonds is het wel okee met 24 graden, maar nu is het buiten 36 graden. Dat wordt dus afkicken volgende week.