Midden-Amerika (V)

Het is zaterdagavond en het is bijna een week geleden sinds mijn laatste mail. Momenteel zit ik weer in Mexico in een plaats met een lange naam: San Christobal de Las Casas. Het is een stadje in de bergen (2100 meter) dus overdag is het in de zon aangenaam, maar nu die onder aan het gaan is, wordt het frisser en zijn lange broek en trui wel prettig.

Mijn laatste mail eindigde in Guatemala City. Volgens velen een plek om over te slaan, maar ik vond het er niet onprettig. Maandagmorgen voor ik met de bus verder zou gaan, bezocht ik de ScoutShop. Dat is tevens het Landelijk Bureau, want er is maar één ScoutS hop. Op de website stond dat ze om negen uur open zouden gaan, maar doordat de dame van de shop zwanger was werd dat tien uur (plus een Guatemaltees kwartiertje). Jammer dat dat niet op de website stond. In de vijf kwartier ben ik vermaakt door een andere dame die op het kantoor werkte. Dat was niet gemakkelijk want ze sprak geen woord Engels, en mijn Spaans blijft beperkt. Het is een kleine organisatie (5000 leden) , maar één ding hebben ze goed voor elkaar: op hun nationaal kampeerterrein ligt een zwembad, misschien iets leuks voor ons nieuw landgoed. De shop stelde overigens niet veel voor, zelfs het installatieteken was niet op voorraad.

Aansluitend had ik de bus naar Antigua. Antigua was de oorspronkelijke hoofdstad van Guatemala, tot een aardbeving er een eind aan maakte in 1776. Het stadje staat op de Werelderfgoedlijst en dat is wel terecht. De straatjes zijn gezellig en kleurrijk. Er zijn heel wat kerken (en ruïnes van kerken), die het stadje een heel eigen sfeer geven. Erg leuk om rond te lopen. Hoewel het niet groot is, is de aanbevolen wandelroute 4 tot 6 uur. Mijn favoriet is de ruïne van Santo Domingo. De ruïne is op een heel mooie manier tot een sjiek hotel, congrescentrum en museum omgetoverd, waar je nog wel (grotendeels) in mag.

De volgende dag ben ik naar de vulkaan Pacaya geweest, want hier kon je volgens de folders tot bij he magma komen. Helaas was dat niet meer zo. na de uitbarsting van 2010 kwam je niet verder dan de eerste vage tekenen van waterdamp. Dan heb ik in IJsland wel spectaculairder gezien. Hoewel de wandeling best mooi was, ging ik er met een ander doel heen en viel het dus tegen.

Woensdag was een rampdag. Alles ging fout. het begon al bij het opstaan: ik kon mijn buskaartje nergens vinden. Stress. Het kantoortje was om half acht natuurlijk ook nog dicht. Uiteindelijk vond ik het een uur later terug, in mijn broekzak. De reis naar Chichicastenango (kortweg Chichi), ging verder goed. Ik besloot eerst geld te gaan halen bij Western Union, want ik had niet veel Quetzals meer op zak. Bij de eerste bank stond een sticker van WU op de deur, maar nee, dat hadden ze niet. Bij de tweede bank konden ze het transfernummer niet vinden; ik moest maar een andere bank proberen. Bij de derde bank lukte het wel om het nummer te vinden, maar mijn naam was niet goed. Het was opgestuurd naar Marcel Baartmans en ze geloofden bij de bank ook wel dat ik dat was, maar mijn paspoort zei iets anders en dat trok het systeem (volgens hen) niet. gebeld met WU, geen resultaat. Ook het continue sms-contact met Rien en zijn telefoontje naar WU-Nederland (waarvoor ik hem overigens erg dankbaar ben) leverde niets op. Omdat ik het hotel toch moest betalen besloot ik wat reserve dollars te wisselen (daar zijn ze immers voor). Ondertussen heb ik in Mexico weer geld kunnen ophalen, dus de geldzorgen zijn weer voorbij. Dank je wel, Rien.

Het pension waar ik zat was erg vriendelijk en dacht erg mee. Ook toen ik mijn USB-stick kwijt was. Mijn foto’s! Weer stress, voor de derde keer. De dame van het pension had gebeld naar Antigua, maar daar was niets gevonden. Nogmaals gezocht in mijn rugzak en …. ja hoor zat er wel in. Niet waar het hoorde, maar gevonden. Toen besloot ik het stadje maar in te gaan. Ik was naar Chichi voor de indianenmarkt van donderdag, maar ook op woensdag was veel te koop. Ik heb hard gezocht naar souvenirs. Voor een paar mensen ben ik geslaagd, maar voor mijn neefjes en nichtjes niet. De T-shirts waren zo kinderachtig dat ik daar bij een 14/16 jarige niet meer mee aan hoef te komen en sieraden voor de dames vind ik veel te ingewikkeld. Hopelijk lukt het nog. Wat wel gelukt is, is het bezoek aan de kapper. Het was geen bijzondere ervaring, maar de jongen deed erg zijn best en ach voor Q10, kun je ook niet klagen (dat is ongeveer een euro).

Op de markt dag heb ik veel foto’s van vrouwen in klederdracht gemaakt. De kleuren op de markt zijn heel bijzonder en niet in een foto te vangen. Ook bijzonder is de kerk. De Spanjaarden hebben die naar goed gebruik op een Maya-heiligdom gebouwd en dus voeren de Mayas nog steeds Maya rituelen uit. De kerk ligt bezaaid met rozenblaadjes en overal staan kaarsjes (vooral in het middenpad).
Buiten zwaaien ze met conservenblikken met gaten, waar ze een soort wierook in branden en de rook hangt in de hele kerk. 

Net buiten een dorp was nog een Maya-heiligdom. Daar maakten ze van de wierook een stapeltje, verspreidden daar een dertigtal kaarsjes over uit, een grote cirkel met dennennaalden (ja, ze hebben hier dennen, maar wel met vijf naalden, daaaaag ezelsbruggetje). Daaroverheen werden dan rozenblaadjes gestrooid en dan ging de fik erin en werden er gebeden opgezegd.

Vanuit Chichi had ik een lange rit naar San Christobal. Ik en begonnen aan de terugweg en dat gaat in drie stappen van 8, 5 en 8 uur. Ik zit nu dus in San Christobal. Een stadje dat vergelijkbaar is met Antigua. De koloniale spaanse sfeer hangt er nog steeds. Ook zijn er veel (andere) indianen, die allerlei prullaria proberen te verkopen. Ook zijn er overal schoenpoetsertjes, vanaf een jaartje of 9 lopen ze de hele dag iedereen aan te spreken om hun schoenen te laten poetsen.

Morgen heb ik de bus naar Palenque, dat is weer bij een Maya-site. Ik ben er erg benieuwd naar. Nu heb ik honger en ga ik eens wat te eten opzoeken. Ik hoop dat het net zo lekker wordt als gisteren. Groetjes vanuit een zonnig San Christobal, morgen in Palenque ben ik de bergen weer uit en wordt het weer echt warm.

Midden-Amerika (IV)

Het is zondag en ik zit in een superdruk winkelcentrum op Av 6 (zeg maar de Kalverstraat van Guatemala City). Het is bewolkt en ik heb vanochtend een blouse aangedaan, maar nu is dat eigenlijk iets te veel van het goede.

De vorige mail schreef ik nog vanuit Belize. Ondertussen zit ik dus in Guatemala en ben ook nog een dagje in Honduras geweest. In mijn laatste mail kondigde ik aan om naar de botanische tuin te gaan. Helaas heb ik die niet gehaald. Ik had voor de dag een fiets gehuurd en was een beetje overmoedig. Het begon goed met een kort tochtje naar het begin van Belize river, op de plaats waar twee kleinere rivieren samenkomen. Het was wel grappig, maar vooral de hangbrug over de rivier was spectaculair. Verder viel het wel mee. Daarna nam ik me voor om naar El Pilar te fietsen. Dat was eerst naar Bullit Tree Falls (3 miles) en dan nog 8 naar El Pilar. El Pilar is een grote Maya site, die nog grotendeels onontgonnen is. Verder is het een natuurgebied met onder andere toekans. Nu is 3 + 8 mile  toch iets meer als 11 km (al gauw tegen de 20 km). Dat is in Nederland al een leuke fietstocht, maar in Belize op een dirtroad én berg op én 28 graden is het iets heel anders. Ik deed ruim 2,5 uur om boven te komen. De site was niet heel bijzonder eigenlijk. Vooral bergjes waar je dan van weet dat er een ruïne onder zit. Ook de toekans heb ik niet gezien. Wel parkieten en een ijsvogelbloem in het wild. Berg af ging een stuk sneller, maar duurde toch nog 5 kwartier.

Het was warm en ik was best moe van de inspanning dus ik twijfelde of ik nog 12 km zou fietsen naar de nacht-excursie. Ik heb er geen spijt van dat gedaan te hebben. Ik kwam uit in een poep-sjiek resort, waar de prijzen ook in dollars stonden aangegeven (voor een voorgerecht, een toetje en een ijsthee was ik 23 dollar kwijt, terwijl ik hier in Guatemala voor minder dan 10 euro een hoofdgerecht heb met ijsthee. De ijsthee was trouwens nog wel een dingetje. Die hadden ze niet in Belize. Een paar keer kon ik ze verleiden tot het maken van een verse ijsthee, maar veelal werd het Sprite en dat komt op een gegeven moment wel je neus uit. Maar goed terug naar de nacht excursie. Ik gaf aan dat ik vooral kwam voor de red eyed tree frog. Nou dan moest ik er maar niet te veel van verwachten, want die was er alleen na een grote regenbui. Het had dan wel een beetje gemiezerd de afgelopen dagen, maar dat telde dus niet. Het begon matig: hij legde uit wat bladsnijdermieren waren, wat een tarantula en een wolfsspin was. Toen we bij een poel kwamen hoorden we veel kikkers. Een kleine gele boomkikker met rode achterpoten, een nog veel kleinere krekel boomkikker (die op de nagel van mijn duim paste) en ja hoor, ik had geluk: de red eyed tree frog. De gids moest in een boom klimmen, maar hij was er. Super gaaf.

 

De dag erna ging in naar Flores. Dat ging heel soepel. Flores is een klein eilandje in een meer. Op weg van het busstation naar het eilandje kwam ik al langs een Western Union, dus ik kon het geld dat Rien gestuurd had makkelijk ophalen. Alleen de zaakjes worden steeds obscuurder. het begon met een soort van bank, toen werd het een kruidenierszaak en nu stond ik in een zaak waar ze insecticide en sporen (voor een paard) verkochten. Flores is een propvol eilandje met keien straatjes en fel gekleurde huizen. Guatemala is duidelijk minder arm dan Belize. Dat was ook al te merken aan de snelweg. Nog steeds tweebaans, maar wel met een gootje aan de zijkant en strepen op de weg. Vanuit mijn hotel kon ik een tour naar Tikal boeken voor 15 euro (inclusief vervoer) dus dat was snel geregeld.

De tour begon om 5 uur in de ochtend. Erg vroeg, nog donker. Hoewel ik hier nu om tien uur in bed lig en tussen zeven en acht wakker word, is 5 uur toch een ander verhaal. Maar Tikal was het waard. De tour duurde bijna vier uur, waarbij wel langs alle tempels kwamen en we veel uitleg kregen. Een opsteker voor iedereen die nu zwanger is. Volgens de gids worden de kinderen geboren in de nieuwe Maya-kalender (dus na 21/12/12) betere mensen dan iedereen die in de oude kalender geboren is. Op de centrale plaza waren de tempels erg gaaf. Ook het uitzicht van tempel 6, de hoogste, was bijzonder mooi. Je torent letterlijk boven het regenwoud uit. De middag heb ik rondgelopen in het park op zoek naar een toekan. Helaas, niet gezien; wel slingerapen, parkieten, een boa, en nog een handvol andere vogels.

De dag erna was een lange reis naar het zuiden, 375 km verder. Ik zat om 10 uur in de bus (omdat ik 6 uur echt te vroeg vond) en kwam om 19.00 uur aan. Het was een rechtstreekse bus en het was wel mooi het landschap te zien veranderen. Het regenwoud verdween, de bergen kwamen. Er wijduitwaaierende rivieren en bladverliezende loofbossen. Dat zijn het zelfde type bossen als wij hebben, alleen bij ons overbruggen ze de winter, hier de droge periode. Mondiaal gezien zijn bladverliezende loofbossen meer bedreigd dan regenwoud, omdat de bossen vooral voorkomen op voedselrijke gronden die heel geschikt zijn voor landbouw. Chiquimula was een druk stadje. Goed om te slapen, maar verder had het weinig te bieden. Ik ben wel even over de markt gelopen, die zijn overal leuk, maar dat was het wel zo{n beetje.

De enige reden dat ik er was, was Copan, net over de grens bij Honduras. Hemelsbreed 35 km, maar ik was toch 2,5 uur onderweg met de collectivo. Het passeren van de grens ging soepel en was niet duur ($3 en Q10 = 1 euro). Ik wisselde 10 dollar in Hondurees geld, maar daar had ik aan het eind van de dag nog wat van over. De entrees had ik in dollars betaald.
Copan is erg bijzonder. Op de meeste sites was nauwelijks iets aan versiering te zien. Hier was veel versierd. De gids in Tikal noemde Tikal het New York van het Maya rijk, vanwege de hoge tempels en Copan het Parijs, vanwege de kunst. Dat was wel terecht. Er waren veel staande pilaren (stellas) en ronde liggende altaren ervoor. En alles was bewerkt er was zelfs een trap een tempel op, die helemaal was bewerkt er waar standbeelden op stonden. Heel bijzonder allemaal.

Maar het meest indrukwekkend waren de Red macaws (Geelvleugelara) vooral in vlucht waren die majestieus. Geweldig. De vogel kwam hier van nature voor dus zijn ze bezig met herintroductie en dat is zeker terecht.

Later de dag ben ik naar Macaw Mountain geweest. Een soort stichting Aap voor vogels. Allemaal afgedankte en opgevangen dieren. Ze staan mede aan de wieg van de herintroductie. Helaas zag het er daar een beetje triest uit, al die vogels in de kooien. Ze zijn vast beter af dan waar ze waren, maar toch … Ik had gehoopt er een mooie foto van een toekan te maken, maar de foto{s zijn niet geweldig.

Gisteren ben ik aangekomen in Guatemala City. dat was nog een hele tour. Stel je voor dat je halverwege de A12, zeg bij Woerden een groot podium langs de weg zou zetten en daar laat je bandjes optreden. Verder komen daar dan 40.000 motorrijders op af. Chaos dus. het duurder ruim anderhalf uur om 5 km af te leggen. Ik was dus vrij laat in de stad. Nouja, stad. De bus stopte ergens ver buiten mijn kaart, in zona 25. Het was een heel gedoe om in het centrum aan te komen.
Gelukkig werd ik langs alle kanten geholpen. Ik heb een leuk hotelletje, twee blokken van het centrale plein af en twee staten van Avenida 6. Heel prettig allemaal.
Vandaag een rondje door de stad gedaan. Helaas bleek het museum dicht, maar wel waren alle kerken open. Hier heeft devotie nog een heel andere betekenis. Verder zijn er ook een heel aantal koloniale gebouwen. Er staat een neo-gotisch kasteel, het parlementsgebouw, maar als je dichterbij komt is het helemaal van beton. Toch een beetje jammer. Toch is Guatemala City zo{n beetje de eerste grote stad. Cancún is vooral hotels en stand, Belize heeft de uitstraling van Veenendaal, maar dan verpaupert. Guatemala-stad is een grote stad, met historie, met een stadshart, met winkels, met kerken, met sfeer en uitstraling. Het zou er niet zo veilig zijn, maar in het deel waar ik zit heb ik geen onveilig gevoel; dat was in Belize veel sterker.

Morgen ga ik naar Antigua en de dag erna wil ik de vulkaan op, daarna nog 1 stop in Guatemala en eer terug naar Mexico. Groetjes vanuit een erg warm Guatemala en tot schrijvens.